‘यहीँका डाँडाहरुमा सतीदेवीलाई काँधमा बोकेर शोकमग्न शिवजी भौँतारिएका थिए यही चन्द्रागिरि हुँदै बत्तीस सय वर्षपहिले गोपालीहरु उपत्यका पसेका थिए ।’ कवितामा इतिहास छ, किंवदन्ति छ र तथ्य छ । साहित्यमा
यता केही समयदेखि राजनीति पुनः तरंगित हुन थालेको छ । देशको अवस्था डाँवाडोलमै रहेको पुष्ट्याइँ हुन थालेका छन् । नेताहरुका मलहमपट्टी लगाउने कछुवे गतिका विकास र तीव्र गतिका भाषणले जनजन
बालबालिकामा एउटा विशेषता हुन्छ । बालबालिकाले कसैलाई हेरे भने उनीहरूले कुनै सिसा या कुनै चस्माको दृष्टिकोणले हेरेका हुँदैनन् । उनीहरूको हेराइमा त तपाईँ जो हुनुहुन्छ सोही नै हुनुहुन्छ । उनीहरूमा
वि.सं. २०३१ तिरको कुरा हो । घुम्दैफिर्दै छिमेकी जिल्लाको सदरमुकाम पुगेको थिएँ । त्यहाँ हाइस्कुलमा पढाउने काम पाएँ । एक मिलनसार युवा साथीकोमा पेइङ गेस्ट भएर बस्ने व्यवस्था पनि मिल्यो
महिलालाई पुरुषसरह मानवाधिकार उपलब्ध गराउन थालिएको विश्व आन्दोलनको रुपमा लिइने महिला दिवसले एक शताब्दी र एक दशक पार गरिसकेको छ । मानवका रुपमा पुरुषले पाइआएका अधिकार महिलाले पनि पाउनुपर्छ भन्ने
कुकुरको पुच्छर बाङ्गो हुनु र लंगुरको पुच्छर मोटो–लामो हुनु अनि खराब–अट्टेरी मानिसले आफ्नो स्वभाव बदल्न नसक्नु प्रकृतिको देन नै मान्न सकिन्छ । उदाहरणका लागि माथि लेखिएका कुकुर र लंगुर बाँदरका
सन् १९५० मा नेपालमा पहिलो प्रजातान्त्रिक आन्दोलन भयो । पछिल्लो वि.सं. २०६२।०६३ को आन्दोलनपश्चात् २०७२ मा संविधानसभाद्वारा निर्मित संविधान जारी भयो । यसपछिको पहिलो पाँच बर्से आमचुनाव अनि अर्को दोस्रो
दृश्य १. ‘विश्वकै सस्तो आँखाको लेन्स बनाएर लाखौं मानिसमा दृष्टि दिन सफल व्यक्तित्व डा. सन्दुक रुइतले १४ करोड राशिको पुरस्कारसहित सम्मानित भएर नेपाल आउँदा एयरपोर्ट सुनसान छ । उता बलात्कारीको
अबको डेढ महिनापछि देशले २०७९ साललाई बिदा गरी २०८० साललाई स्वागत गर्नेछ । देश र जनताले सरोकार राख्ने सबै विषयहरुमा यो वर्ष केही सकारात्मक परिवर्तन होला कि भन्ने आशा गरेका
हामीले संघीय गणतान्त्रिक राज्य व्यवस्था अँगालेको पनि १५ वर्ष नाघिसकेको छ । संघीय गणतान्त्रिक व्यवस्थासहितको संविधान आएको पनि ७ वर्षभन्दा बढी भैसक्यो । तर पनि गणतान्त्रिक राज्य व्यवस्थालाई नयाँ ऐन–कानुनद्वारा
राममायाले मुठ्ठी उजाएर लाल सलाम गर्दै आगन्तुकसँग भनिन्, ‘धेरै कालपछि आइस्यो त मामाहजुर, घरमा सबैलाई आराम छ ? अनि बाहिरबाट कहिले आइसेको ? बसौँ !’ मटानमा राखेको सोफातिर देखाइन्् ।
कुनै पनि कला, संस्कृति, साहित्यले कुनै कालखण्डको समाज र सभ्यतालाई प्रस्तुत गरेको हुन्छ । व्यक्ति, समय र सन्दर्भ अनुसार ती सभ्यताहरुमा पनि परिवर्तन हुँदै जान्छ । सही कारणसहित ती सभ्यताहरुको
नेपालमा नेकपा माओवादीको युद्ध र अन्य राजनीतिक दलको प्रयासमा राजतन्त्र हटेको पनि झन्डै दुई दशक बित्न लागेछ । पूर्वराजा ज्ञानेन्द्र शाहले विनारक्तपात नारायणहिटी दरबार छोडेर नागार्जुन दरबार गएका थिए ।
गत पुस १० गते मूलरूपमा नेकपा माओवादी र एमालेको सहमतिबाट बनेको सरकार यतिखेर फेरि नयाँ स्वरूपमा बन्ने वातावरण निर्माण भई पुरानो गठबन्धन बदलिन सक्ने देखिएको छ । विचार, सिद्धान्त र
देश पछिल्लो समय यो अवस्थामा आइपुग्दासम्म पनि आ–आफ्ना दलीय हुङ्कारहरुले जनजनलाई प्रभावित पार्ने प्रयास गरिरहेका छन् । राष्ट्रपतिदेखि प्रधानमन्त्रीसम्म, सभामुखदेखि न्यायालयसम्म, राजावादीदेखि छिमेकी देशका विभिन्न नामबाट आउने व्यक्तिसम्म, अभियन्तादेखि नागरिक
सृष्टिकर्ताले दुःख पनि राखेका छन् अनि सुख पनि राखेका छन् । दुःख सिर्जना गर्नु आवश्यक हुँदैन । जहाँ सुख हुँदैन त्यहाँ दुःख हुन्छ । अँध्यारो उत्पन्न गर्न आवश्यकता पर्दैन ।
संसारमा बंगलादेश एउटा मात्र त्यस्तो राज्य हो जहाँ भाषाका कारण देश टुक्रा भई अस्तित्वमा आयो । राजनीतिक कारणबाट धेरै देश टुक्रा भए होलान् तर भाषाका कारणलाई लिएर पाकिस्तानबाट टुक्रा भई
प्रकृतिले अपार वरदानको रुपमा उपलब्ध अक्षय सम्पत्ति नेपालको लागि आजीवन आय–आर्जनको बलियो औजार जलविद्युत् स्रोत नै हो । त्यसैले नेपालको पानी जनताको लगानीजस्तो मौलिक तर शाश्वत आधारलाई आत्मसात् गर्ने हो
काठमाडौँको मध्यभागमै रहेको एक उच्च माध्यमिक विद्यालयमा शौचालय गएका विद्यार्थीलाई कक्षाकोठामा ढिला फर्किएको भन्दै एक विषय शिक्षकले प्रवेश नदिएपछि उनीहरु अफिस कोठामा पंक्तिकारसँग शौचालयको समस्या बताउन आइपुगे । विद्यालयमा शौचालय
पहिलो उदाहरण : ‘सम्माननीय राष्ट्रपति श्रीमती विद्यादेवी भण्डारीज्यूबाट २०७९ वैशाख ३० गते सम्पन्न स्थानीय तह सदस्य निर्वाचनका उम्मेदवारहरूलाई निर्वाचन आयोगले तोकेको जरिवानाको रकम नेपाल सरकार, मन्त्रिपरिषद्को यही २०७९ फागुन ४