रोशन पराजुली,हेटौंडा ।
भृकुटीपथमा तरकारी पसल सञ्चालन गर्दै आएका ४३ वर्षीय नारायणप्रसाद पौडेलको आजभोलि दैनिकी फेरिएको छ । पहिले पसलमै बसेर तरकारी बेच्ने पौडेलले हाल डोकोमा बोकेर घरघरै लगेर हरियो तरकारी बेच्न शुरु गर्नुभएको छ ।मकवानपुरको आमभञ्याङ स्थायी घर भएका पौडेल २५ वर्षदेखि हेटौंडा बजार क्षेत्रमा तरकारी तथा फलफुल बिक्री गर्दै आएको बताउनुहुन्छ ।
सामान्य समयमा पसलबाट बिक्री हुने गरेको भए पनि हालको कारोना महामारीको अबस्थामा घर धान्न मुस्किल हुन थालेपछि उहाँ डोकोमा बोकेरै भए पनि साग, धनियाँ, निगुरो जस्ता हरियो तरकारी बेच्ने गर्नुभएको छ ।‘रोगको भन्दा भोकको डर बढी हुने रहेछ,’ उहाँले भन्नुभयो । यसरी तरकारी बेच्दा पनि सुरक्षाकर्मीले गाली गर्छन् ।
उहाँले भन्नुभयो–हाम्रो कमाइ खाने बाटो भनेकै यही हो । काम गर्नै छोडेर राहत दिन सरकारको मुख हेर्नु भन्दा आफूले मेहनत गर्दा राम्रो हो जस्तो लाग्यो । कोरोना लाग्ला भन्ने हामीलाई पनि डर त छ । तर, सावधानी अपनाएर भए पनि काम त गर्नैप¥यो ।उहाँलाई धेरैले सोध्छन्–केटा मान्छे भएर डोको बोकेर हिँड्न लाज लाग्दैन ?
उहाँले हाँसेर उत्तर दिने गर्नुभएको छ–काम गरेर खान लाज होइन, आफूमाथि गर्व हुनुपर्छ । पौडेलले दिनमा १ हजार २ सय रुपियाँदेखि १ हजार ५ सयसम्म आम्दानी गर्ने गर्नुभएको छ ।उहाँले १९ वर्ष उमेर छँदा गाउँबाट केरा ल्याएर बेच्ने गर्नुभएको थियो । सानैदेखि गरेको कामलाई हाल पनि निरन्तरता दिँदै हुनुहुन्छ उहाँ ।
२०५१ सालदेखि नै मेहनती बनेर आफ्नो पेशामा लागिपरेका पौडेल आफूलाई सधैं स्वाबलम्बी भन्न रुचाउनुहुन्छ ।बेच्ने हरियो तरकारीहरु भीमफेदी, सुपिङ र कोगटेबाट ल्याउने गरेको उहाँ बताउनुहुन्छ । निषेधाज्ञा खुकुलो भएपछि उहाँ डोकोमा रायोको साग बोकेर बजारवरिपरि डुल्ने गर्नुभएको छ । सबैको भान्सामा आबश्यक तरकारी भएकोले सजिलै बिक्री हुने गरेको उहाँको अनुभव छ ।
धेरैजसोले चाँही बोकेर हिँडेको देखेर माया लागेर पनि साग किन्ने गरेको उहाँ बताउनुहुन्छ ।पौडेलमात्र होइन, उहाँकी पत्नी पार्वती पनि यसरी नै तरकारी बेचिरहनुभएको छ । ‘महामारी छ भन्दैमा भोकै बस्न नसकिने रहेछ,’ उहाँको पनि भनाइ छ–यसरी नै जीवन धानिरहेका छौं । घरमा ६ जना छौं । खान, लगाउन परिगो । अरुको आशमा बस्नु भन्दा डोको बोकेरै भए पनि जीवन धानेका छौं ।
डोको बिसाउन खोज्यो कि बेलाबेलामा सुरक्षाकर्मीले लखेट्ने गरेको उहाँको गुनासो छ ।हेटौंडा–१० मा कोठा भाडामा लिएर बस्नुभएका पौडेल परिवारको मेहनतले कोरोना महामारीले थोरै असर पु¥याए पनि चुलो निभ्ने अबस्था नभएको उहाँहरु बताउनुहुन्छ । ‘चोर्न र बिराम गर्न पो लाज मान्ने गर्नुपर्छ । काम गरेर खान लाज नमाने जीवन सहज बन्छ,’ पौडेल दम्पतीको भनाइ छ ।
चैत ११ गतेदेखि शुरु भएको लकडाउन साउन ५ गतेबाट हेटौंडामा खुल्यो । तर पुनः संक्रमितको संख्या बढ्न थालेपछि नेपालका विभिन्न जिल्लासँगै मकवानपुरमा साउन २६ गते रातिबाट निषेधाज्ञा जारी गरियो ।कोरोना नियन्त्रणका लागि गरिएको लकडाउन र निषेधाज्ञाले केही मात्रा कोरोना रोकथाम पनि भयो भयो ।
हुनेखानेलाई खासै प्रभाव पारेन । तर, हुँदाखाने तथा विहान कमाएर बेलुका छाक टार्नुपर्ने बाध्यता रहेकालाई भने अभिषाप नै बन्यो ।
निषेधाज्ञाका कारण अत्याबश्यकबाहेक पसल तथा व्यबसाय बन्द गरिए । बन्दका कारण परिवार पाल्न समस्या भएपछि धेरैजसो मानिसहरु वैकल्पिक पेशातिर लाग्न थालेको पाइएको छ ।